منتشر شده توسط Payamseidi در مرداد ۱۵, ۱۳۹۸
رهایی سازی مقدمه ای است برای موضوع مهم تر که تمرکز باشد. هر آنچه بازیگر انجام می دهد ناشی از ارتباطی دو سویه است. ارتباطی بین رهایی و تمرکز. یکی از وظایف او این است که باید بتواند کاری که قبلا در صحنه انجام داده ، تکرار کند، اما به شیوه ای بداهه. برخلاف این عقیده ی عمومی که می گویند بازیگر در حین اجرا متمرکز بر انجام یک کار است، او با شماری از مسائل و کارها درگیر است. در همان حال که حواسش جمع موضوعی خاص است، محرک های دیگری می توانند نظر او را به خود جلب کنند. اینجاست که توانایی او برای کنترل و توزیع تمرکزش در صحنه مشخص می شود. استعداد بازیگری تا حدود زیادی به قدرت و میزان تمرکز فرد بستگی دارد. به وسیله ی این نیرو می توان واقعیت خیالی و مقتضی با نمایش را آفرید. کلیدی است که به وسیله ی آن می توان اندیشه را آزاد کرد و به مرز تخیل رسید.
هدف از تمرین های تمرکز این است که بازیگر بتواند هر شی یا موضوعی را در ذهنش بیافریند و آن را در خلال رویدادها و اعمال صحنه ای به کار گیرد. او از این طریق می تواند انگیزه های منطقی را که در پشت رفتارهای شخصیت نهفته است، شناسایی کند. برای رسیدن به تمرکز ، باید موضوع یا محملی وجود داشته باشد. بدون هدف و به شکل تجریدی نمی توان تمرکز گرفت. حضور ساده و ملموس شی نیز برای این کار کافی نیست. اگر شما به یک صندلی زل بزنید و بخواهید تمرکز بگیرید، هیچ اتفاقی نمی افتد. اما اگر از خودتان بپرسید: طول عرض این صندلی چقدر است؟ بر آن متمرکز می شوید.
ادامه مطلب
درباره این سایت